Chór "Adoramus"

Wkrótce po konsekracji nowego kościoła parafialnego- 8.12.1991 r. p.w. NMP Matki Kościoła w Rdzawce, z inicjatywy P. Zofii Zborek- nauczycielki muzyki zrodził się pomysł utworzenia chóru parafialnego. I tak- spotkanie organizacyjne z grupą zapaleńców odbyło się 2.02.1992 r.

Na początku chór skupiał 25-30 młodych miłośników śpiewu, głównie z Rdzawki, ale również z okolic Rabki, Rokicin, Mszany Górnej, Zakopanego. Początkowo występy chóru ograniczały się do uświetniania nabożeństw i uroczystości kościelnych rdzawiańskiej parafii oraz kościółka na Obidowej, zgodnie z kalendarzem liturgicznym, jak też prymicji, ślubów, lokalnych świąt. Tak więc repertuar obejmował głównie pieśni kościelne-eucharystyczne, maryjne, kolędy, p. pasyjne i wielkanocne.

Na pierwszy, gościnny występ przyszedł czas we wrześniu 1992 r. w Jawiszowicach, gdzie chór został zaproszony przez ówczesnego proboszcza tej parafii, a rodaka chórzystów- ks. Jana Zająca z okazji poświęcenia nowych organów. W drodze powrotnej chórzyści, zachęceni do dalszego śpiewania pieśni zaproponowali nazwę chóru- „Adoramus” (adorować, wielbić, chwalić).

Z czasem sięgnięto po trudniejszy, jak dla początkującego chóru, poważniejszy repertuar- „Gaude Mater Polonia”, „Ave verum corpus” Mozarta, „Laudate Dominum” Gounoda, „Ojcze nasz” St. Moniuszki. Pod uwagę wzięto również muzykę dawną, jak psalmy M. Gomułki. Poszerzono też repertuar o pieśni patriotyczne i ludowe, mające na uwadze święta narodowe, gminne, lokalne.

Po roku pracy z chórem prowadząca chór Zofia Zborek przekazała „pałeczkę” córce Agnieszce, która z równą pasją i bardzo pozytywnym podejściem kontynuowała tę pracę, a przy współpracy z chórzystami ogarniętymi pasją chóralnego śpiewu rozwinęła poziom chóru na tyle, by chór śpiewał nie tylko piękniej, ale i częściej, również poza granicami gminy, a nawet kraju przy okazji corocznych wyjazdów rekreacyjno-śpiewaczych, połączonych z koncertami, głównie w kościołach. I tak-miało to miejsce we Francji (Lyon), w Budapeszcie, w Pradze, a w ostatnich latach- w Chorwacji, we Lwowie i Słowacji.

Największym przeżyciem i zaszczytem dla chóru był udział w konsekracji kościoła p.w. M.B. Fatimskiej na Krzeptówkach w Zakopanem z udziałem Ojca Świętego, Jana Pawła II w czerwcu 1997 r. Była to ewidentna nobilitacja chóru i równocześnie mobilizacja do dalszej pracy. Mimo ciągłej rotacji chór trwał, pracował w przyjaznej, prawie rodzinnej atmosferze- bywało, iż do chóru należały 3-4 osoby z rodziny! Cotygodniowe spotkania na próbach miały ciepły, koleżeński charakter, pełen dobrej pracy czysto muzycznej, ale i organizacyjnej-tu- dzięki ówczesnemu prezesowi chóru, Piotrowi Ślęczce, który zdyscyplinowany przyjeżdżał na próby z Zakopanego!

W latach 1992-98 chórzyści zdobyli wiele sukcesów, m. in. I miejsce w telewizyjnym konkursie kolęd w TV Kraków, przeżyli wiele radości związanych z różnymi wyjazdami w kraju i za granicą, a przede wszystkim- ze wspólnego śpiewania i bycia razem czerpali wiarę w swoje możliwości, poczucie własnej wartości i sensu tego działania.

W roku 1998 chór zawiesił niestety swoją działalność z powodu wyjazdu dyrygentki Agnieszki za granicę (Francja- Wspólnota Chemin Neuf) na czas bliżej nieokreślony. Z nadzieją na wznowienie prób- okazjonalnie tylko, w zmniejszonym składzie chór śpiewał w kościele, jednak w r. 2002, w sytuacji, kiedy dyrygentka Agnieszka nie wróciła do chóru- Zofia Zborek podjęła próbę reaktywowania zespołu, co nastąpiło w dniu św. Cecylii- patronki muzyki kościelnej. I tak- „zapewne Patronka ta wspomaga to dzieło do dziś”- stwierdza dyrygentka Zofia Zborek. Wprawdzie z dawnego składu pozostało tylko 12 osób, ale to dzięki tym chórzystom udało się dalej trwać, śpiewać, wyjeżdżać i występować oraz ożywiać życie parafialne i nie tylko. Do tych „niezmordowanych” w śpiewaniu od wielu lat należą: Beata Słońska, Kinga Filas-Słońska, Anna Matuszewska, Anna Worwa, Monika Zając, Anna Żurek, Zofia Zborek, Tadeusz Zając, Adam Haza, Leszek Świder, Marcin Rapacz, Paweł Szeliga. Należy podkreślić duże zaangażowanie w pełnieniu funkcji prezesa kolejno następujących chórzystów: Leszek Świder, Piotr Ślęczka, Tadeusz Zając, Renata Świder, Kinga Czyszczoń, Anna Worwa, Anna Matuszewska, Paweł Szeliga oraz niezmiennie ten sam skarbnik-Adam Haza. Bardzo cenny jest również nowy „nabytek” chórzystów w osobach różnych zawodów, zainteresowań, obowiązków, jak również młodzieży gimnazjalnej, licealnej i studenckiej, która w wielu przypadkach stanowi pokolenie chórzystów z lat 90-tych. Od początku istnienia chóru do dziś zanotowano ok. 150 osób, z których przeważająca część śpiewała w chórze co najmniej 2-3 lata. Rotacja trwa wciąż- skład chóru zmienia się (studia, wyjazdy, obowiązki rodzinne i in.), wciąż jednak liczba chórzystów wynosi + - 30 osób.

W miarę możliwości chór nawiązuje współpracę dydaktyczno-praktyczną z osobami muzycznej profesji- m.in. dyrygentką chóru Szkoły Muzycznej w Nowym Targu- P. Ksenią Miśkiewicz, z P. Antonim Pilchem z Dworu na Wysokiej- wytrawnym znawcą muzyki dawnej, ze studentami AM w Krakowie oraz dyrygentami zaprzyjaźnionych chórów amatorskich.

„Adoramus” bierze udział w spotkaniach i prezentacjach chórów (Gdów, Mszana Dolna, Skawa i in.), wyjeżdża na wycieczki integracyjne ze śpiewaniem, nawiązując kontakty z podobnymi chórami m.in. z Chorwacji, Ukrainy, Słowacji. Jak przystało na chór parafialny- jego rolą jest głównie oprawa nabożeństw, świąt w tut. parafii zgodnie z kalendarzem liturgicznym, jednak chór „Adoramus” nie poprzestaje na tym pięknym zadaniu. Od początku istnienia dzieli się radością śpiewania przy okazji różnych spotkań, przeglądów, bliższych i dalszych wyjazdów, z których każdy dostarczał chórowi niezapomnianych, miłych przeżyć. W poniższym zestawieniu zauważyć można różnorodność wyjazdów, celów, jednak największym przeżyciem dla chórzystów, obok wspomnianego na początku udziału we Mszy św. konsekracyjnej na Krzeptówkach z udziałem Ojca Świętego Jana Pawła II były wyjazdy za granicę- dla wielu pierwsze, jedyne.

Oto chronologiczne przedstawienie wyjazdów w określonym celu:

A w rodzimej parafii i gminie?- coroczne koncerty kolęd w kościołach, pieśni pasyjne, maryjne i in. okolicznościowe muzyczne spotkania, również te wewnątrz chóru jak świętowanie św. Cecylii, opłatek, ogniska, połączone zwykle z owocnymi dyskusjami na temat rozwoju kultury w naszej wsi i w ogóle. I tak- wśród inicjatyw wysuwanych przez chórzystów powstała myśl zaproponowana przez Leszka Świdra, by- początkowo na bazie chóru, potem- rozszerzając temat kultury- utworzyć stowarzyszenie działające na rzecz społeczności lokalnej. Przy ogólnej aprobacie tego pomysłu w roku 2007 powstało Stowarzyszenie na Rzecz Rozwoju Kulturalnego wsi Rdzawka, które liczy obecnie 25 członków i obejmuje swą działalnością chór, dziecięcy zespół regionalny, KGW, wspomagając wszelkie inicjatywy na wsi związane z kulturą, jak dożynki, święto wsi, imprezy sportowe i inne święta lokalne.

Dużym wydarzeniem dla chóru był jubileusz 15-lecia „ Adoramus”-2.06.2007 r., z której to okazji odbył się koncert przy współudziale byłych chórzystów z lat 90-tych zaproszonych na to święto. Były to chwile wzniosłych, niezapomnianych przeżyć dla dawnych i obecnych chórzystów w czasie koncertu, na który złożyły się najpiekniejsze pieśni śpiewane na przestrzeni trwania chóru- jak też chwile wspomnień z tamtych i obecnych lat, „okraszonych” zabawnymi sytuacjami i humorystycznymi anegdotkami. Po wspólnych dyskusjach, korzystając z opinii dużej liczby chórzystów na spotkaniu ustalono i przyjęto logo chóru.

W 2008r. przy pomocy Urzędu Miasta Rabka chór wydał płytę CD z kolędami, jako swój materiał promocyjny.

Fakt iż w naszej gorczańskiej wsi w dobie komputerów i internetu- czterogłosowy, w zasadzie młodzieżowy chór wciąż żyje- jest swoistym ewenementem. Spełnia on w tym środowisku przede wszystkim rolę służebną w życiu parafii, ale również kulturalną i społeczno-wychowawczą. Jest to piękny i wzorcowy sposób na godne życie i kulturalne spędzenie czasu oraz rozwijanie zamiłowań i umiejętności muzycznych. To głównie zasługa chórzystów rozumiejących sens takiej współpracy we własnym środowisku, jak też prowadzącej chór- Zofii Zborek- emerytowanej nauczycielki muzyki, choć wciąż nie pozbawionej muzycznej pasji, umiejętności integracji i mobilizacji wszystkich uczestników do systematycznego kształcenia swego głosu i życia w chóralnej wspólnocie. Dodatkowym atutem istniejącego chóru jest dwuczęściowa kronika z życia zespołu przedstawiająca w sposób chronologiczny, piękny i ciekawy wszystkie ważniejsze epizody i przeżycia chóru, począwszy od jego powstania do chwili obecnej, bogato uzupełniana pięknymi fotografiami, dokumentacją prasową i liczną korespondencją związana z działalnością chóru.

Chciałoby się, by „Adoramus” nigdy nie przestał śpiewać, a życzenia pełnej motywacji i dalszych sukcesów składa chórowi wierny sympatyk z Rabki

Marian Rapacz,
który powyższe informacje zebrał i zanotował.